تـا وحــی آمـد مـقــتـدا را بُـرد بـالا            دست نـبـی، دست خـدا را بُـرد بالا
با دست گرمش رحمة اللعالمین رفت            دست یـل خـیـبـر گـشـا را بُـرد بالا

فهمیده بود این گوش‌ها کر می‌شوند و            تا آخـریـن حـدّش صـدا را بُرد بالا
نام علی بر خلق عـالم سایه گـسترد            تـا پــرچــم شــاه ولا را بُــرد بــالا
شأن نـزول سـورۀ انـسان عیان شد            وقتی که روح هـل اتـی را بُرد بالا
یارب مُحبّش سربلند و دشمنش خوار            آرام دسـتـش ایـن دعـا را بُـرد بـالا
می خواست مردم جلوۀ حق را ببیند            آیــیــنــۀ ایـــزدنــمــا را بُــرد بــالا
روزی خرید یوسف ارزان بود اما            این بـار پـیـغـمـبـر بهـا را بُرد بـالا
سکان کشتی هدایت جانشین داشت            ایـن نـاخــدا آن نـاخـدا را بُـرد بـالا
بـر بـام دلـهـا کـعـبـۀ سیـار رفت و            با خود صفـا مـروه مـنا را بُرد بالا
هرگز به شعر دیگران حسرت نخوردیم            این بیت های سـاده مـا را بُـرد بـالا